| Wadloopclub |
| "Nie bang veur wè modder" |
| Schitterend weekendje Wadlophe 2002 |
Wierum. Vrijdag 26 en zaterdag 27 september stonden voor Wadloopclub “Nie bang vur wè modder”
in het teken van dè tocht door een uniek stukje natuur. Met 11 inschrijvingen (maar liefst 8 debutanten) was de tent goed gevuld, maar helaas moesten Mieke en
John afzeggen en op het allerlaatste moment ook nog De Koen (vanwege een griep) verstek laten gaan. Erg spijtig.
De groep die overbleef mocht er echter zijn. Op de ledenlijst van editie 2002 prijken namen als De Fles (ook wel eens De Peuk genoemd), Kluk
Kluk, Fish, Passie, Massie, Toontje H, Dave en Annemiek. Een erg sterk veld, en dat zou op die vroege zaterdagmorgen ook bewezen worden. De complete club liep
regelmatig in de voorhoede en kon het straffe tempo van de wadloopgids ogenschijnlijk gemakkelijk bijbenen.
Vrijdagmiddag al vertrokken de eerste wadlopers (3 stuks) uit
Den Bosch en na een reis van een vette vier uur werd Wierum bereikt en begon het opzetten der tent. Nu bestaat er een hele duidelijke plattegrond van de tent
maar dat was niet aan Passie besteedt. Ze keek er niet eens naar! Niet nodig vond ze schijnbaar. Vrolijk duwde ze de stokken in elkaar totdat ze doorhad dat
alle stokken uiteindelijk verkeerd zaten. Gemor van de jongemannen was dan ook terecht haar deel. Uiteindelijk stond de luxe oranje bungalowtent toch mooi
strak op de camping, als enige trouwens op het veldje. Spoedig arriveerden de Zaandamse nummers 9 en 91 en dat was meteen het sein om naar de Kroeg te gaan.
De Kroeg zat al behoorlijk vol, zelfs al met enige dronken Friese stamgasten. Na een paar pinten waren we als club compleet en konden we gaan bikken. Daarna nog
maar een paar pinten. Omstreeks 23 uur ging precies de helft van de Waddenclub de tent in op zoek naar de slaapzak. Enkele leden van de Club vonden het
schijnbaar nodig om door te gaan met pinten drinken. Ze hadden eigenlijk wel gelijk, want alhoewel de organisatie had aangekondigd dat het géén zuipfestijn
zou worden, was het toch erg gezellig en we voelden ons helemaal thuis in deze kroeg. De muziek werd met de minuut beter, de praat met de seconden slapper. We
kregen van de barman een gratis rondje, goed gezien van deze man. Na de traditionele afsluiter (glaassie Berenburg) die overigens smaaktechnisch toch
wat tegenviel vielen ook deze leden in de tent neder. Altijd lachen trouwens, dat collectieve tent gedoe. Je lacht je helemaal rot maar 's morgens weet je
niet meer waarom je zo’n lol had.
De nacht in de tent was een groot drama, althans voor uw verslaggever en ook voor o.a. Passie en Toontje H. Een behoorlijk aantal Friese
muggen moesten zonodig de tent terroriseren en daardoor kwam er van slapen geen ene zak terecht. Ik denk dat ik niet eens een uurtje heb geslapen. Toontje H ook
niet en hij beweerde 's morgens overigens stellig dat hij om drie uur de klok maar 1 keer hoorde slaan. Als iemand de behoefte voelt om dit sterke verhaal te
testen dan moettie de koster van Wierum maar bellen. Om 5.00 uur kwam er voorzichtig wat leven in de tent en zelfs Ries, 's morgens niet bepaald een
snelle gozer, kwam zowaar in beweging. Unieke beelden 's morgens zo vroeg. Het verzamelen was om 6.00 uur in dezelfde kroeg en daarna volgde het vertrek naar
het startpunt.
Het moet gezegd: wadlopen is toch wel iets aparts. In het begin schreeuwden de vrouwtjes uit de - uit 140 lopers bestaande groep (met 8 gidsen) - het nog uit
als er een streepje modder op hun been kwam, maar aan het einde van de route komt iedereen zwaar onder de modder aan. Wij liepen de Engelsmanplaat,
schijnbaar de gemakkelijkste route van 15 km en ongeveer 4 uur lang. Het was fysiek echter best zwaar en vooral in het begin was de modder vet en diep. De
eerste kilometers waren pittig: hele stukken modder en daarna een heel lang stuk lopen in water dat tot aan den knieën kwam. Dat zorgde bovendien ook voor koude
klompen. Ik was oprecht opgelucht toen we daarna een stuk liepen met wat minder water. Regelmatig sta je tijdens de tocht aan de rand van een geul en bij het
doorwaden (gids met stok voorop, na zijn seintje kon je aanpikken) kwam het koude water tot aan het middel en dat was vooral voor de heren wat minder. De
tweede helft van de tocht was erg plezierig. De zon scheen en het was hartstikke helder. Zo’n zandplaatje is toch groot en overal om je heen zie je de pure
natuur: zandplaten, eilanden, duinen, geulen en modder. Schelpen en dode krabben. Grote vogels. Maar vooral rust. Veel rust. Zeehonden zagen we
niet, alhoewel we soms dachten dat de schimmen in de verte mogelijk wel eens zeehonden konden zijn,. Een andere groep zag een dode zeehond, die hebben we dus
gemist. Jammer, had toch een knappe foto opgeleverd. Aan het einde heeft zo’n beetje iedereen het gehad, maar dan volgt toch nog een pittig stuk harken. Het
wordt dan ook langzaam weer vloed waardoor de geulen rap volstromen en dat levert weer wat “transportverpakkingen” op bij de heren. Het laatste stuk
sleepten we ons voort en uiteindelijk arriveerden we weer op het vaste land. Hè hè. Dat vond niemand erg. De meeste clubleden hadden toch links en rechts wat
kleine pijntjes aan voet, knie en lies.
De douche was goudje en de tent afbreken ging rap. Ries, de
held, moest na deze zware tocht nog voetballen in Hoorn en hij vertrok met Annemiek in de Ka omstreeks 12.00 uur richting de afsluitdijk. Niemand begreep
dat hij nog zin had in voetballen en echt niemand had er vertrouwen in dat er nog een bal fatsoenlijk uit zijn poten zou komen. Verbazing alom toen we later
per e-mail vernamen dat hij 3x het netje had getroffen.
De overige 6 leden van de Waddenclub gingen
Pieterburen
bekijken. Het was zeer de moeite (het zijn prachtige beesten, giro 8020, dank namens mevrouw ‘t Hart) maar iedereen was op. We durfden zelfs niet meer naar de
introductiefilm over Zeehondjes omdat we bang waren dat we in slaap vielen (!). Naar huis dus.
Omstreeks 17.00 uur arriveerden we in Den Bosch. Moe maar zeer voldaan. Het was een geweldige ervaring!
|
| p.s. Verhaal gelezen en spijt dat je niet bent meegegaan?
Wordt dan meteen lid van Wadloopclub "Nie bang vur wè modderen" geef je op. De volgende tocht zal plaatsvinden op de eerste zaterdagmorgen NA de Dam tot Dam
loop, editie 2003. Ben er snel bij, er kunnen maximaal 140 personen mee. |
 Terug naar persoonlijke pagina's |
 |
 |
|